علی علیه السلام با اینکه در سالهای آخر بر تمام دنیای اسلام غیر از شام حکومت و فرمانروایی داشت،هنگام شهادت چندان ارثی از خود باقی نگذاشت. او همواره چنین بود که هر چه داشت به مستحق می بخشید و خود با ناچیزترین خوراک و با ارزانترین پوشاک بسر می برد. دنیای علی کوشیدن در راه حق بود.
در زمان پیغمبر، روزی علی از مال دنیا چهار درهم دارایی داشت. یک درهم را شبانه، یک درهم را روزانه، یک درهم را پنهانی و یک درهم را آشکار در راه خدا به فقیران و مستمندان داد. و آیه ای در این خصوص نازل شد. الذین ینفقون لموالهم بالیل و النهار